Żelazocyjanek potasu
Żelazocyjanek potasu trójwodny techniczny – nieorganiczny związek chemiczny, sól kompleksowa. Stosowany jako środek antyzbrylający np. do soli drogowej. Do produkcji pigmentów takich jak błękit pruski, charakteryzujący się mocnym niebieskim odcieniem. W przemyśle galwanicznym jako komponent kąpieli galwanicznej. W analizie chemicznej stosowany jako odczynnik laboratoryjny.
Żelazocyjanek potasu trójwodny, (inaczej heksacyjanożelazian (II) potasu uwodniony), K4[Fe(CN)6]*3H2O -żółta krystaliczna sól Gmelina - jest to sól kompleksowa. Atomem centralnym jest żelazo, a ligandami sześć anionów cyjankowych. Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Pod wpływem promieni UV zmienia barwę z żółtej na niebieską. Jest bardzo trwałym kompleksem, który nie przejawia wysokiej toksyczności.
Po podgrzaniu powyżej 80 oC przechodzi w związek bezwodny, posiada właściwości redukujące. Stosuje się go do wyrobu pigmentów takich jak: błękit pruski, błękit żelazowy, w kąpielach galwanicznych, w fotografii klasycznej w technice cyjanotypia oraz w analizie chemicznej jako odczynnik chemiczny.
Jest dodatkiem do żywności jako antyzbrylacz. Najczęściej spotkamy się z żelazocyjankiem potasu w soli kuchennej, która jest również wzbogacana jodkami i fluorkami. Higroskopijność chlorku sodu z dodatkami jest duża i dochodzi do jej zbrylania, dzięki dodatkowi żelazocyjanku potasu symbol E 536 sól jest sypka i łatwo się przesypuje. Stosowany jest również w stomatologii jako preparat do ochrony zębów mlecznych u dzieci.