Siarczan miedzi
Bezwodny siarczan miedzi jest substancją biała silnie higroskopijną. Dopiero po uwodnieniu nabiera charakterystycznej niebieskiej barwy. Ze stanu pentahydratu można przywrócić go do bezwodnika ogrzewając najpierw do temperatury 102 stopni Celsjusza, w której to temperaturze przechodzi on w wyniku silnie endotermicznej przemiany w trihydrat i następnie po dostarczeniu kolejnej porcji ciepła i podgrzaniu do temperatury 197 stopni Celsjusza kolejna przemiana sprawia iż otrzymujemy bezwodny siarczan miedzi (II).
Z uwagi na wysoką toksyczność i właściwości grzybobójcze siarczan miedzi jest powszechnie stosowany w formie roztworu wodnego jako fungicyt w procesie konserwacji drewna.
Wykorzystuję się go w procesie miedziowania elektrolitycznego w tak zwanych kąpielach kwaśnych oraz do elektrolitycznego wytwarzania anod miedzianych.
Siarczan miedzi znajduje również zastosowanie w weterynarii. Szczególnie chętnie stosowany do zwalczania grzybic i zgnilizny kopyt u koniowatych i innych kopytnych.
Ze względu na wysoką toksyczność siarczanu miedzi dla organizmów wodnych należy zachować szczególną ostrożność w czasie transportu i stosowania by nie doprowadzić do niekontrolowanego uwolnienia do środowiska naturalnego. Siarczan miedzi nie podlega biodegradacji i po jednorazowym wprowadzeniu do zbiornika wodnego nie jest z niego usuwany w sposób naturalny powodując długotrwałe skutki skażenia toksycznego.
Z uwagi na wysoką toksyczność i właściwości grzybobójcze siarczan miedzi jest powszechnie stosowany w formie roztworu wodnego jako fungicyt w procesie konserwacji drewna.
Wykorzystuję się go w procesie miedziowania elektrolitycznego w tak zwanych kąpielach kwaśnych oraz do elektrolitycznego wytwarzania anod miedzianych.
Siarczan miedzi znajduje również zastosowanie w weterynarii. Szczególnie chętnie stosowany do zwalczania grzybic i zgnilizny kopyt u koniowatych i innych kopytnych.
Ze względu na wysoką toksyczność siarczanu miedzi dla organizmów wodnych należy zachować szczególną ostrożność w czasie transportu i stosowania by nie doprowadzić do niekontrolowanego uwolnienia do środowiska naturalnego. Siarczan miedzi nie podlega biodegradacji i po jednorazowym wprowadzeniu do zbiornika wodnego nie jest z niego usuwany w sposób naturalny powodując długotrwałe skutki skażenia toksycznego.