Co to jest ług sodowy?
Z pewnością wielu osobom obiła się o uszy nazwa „ług sodowy”. Tę substancję można było zobaczyć w scenach produkowania mydła z filmu „Fight Club”. Jest to jedna z najbardziej zapadających w pamięć scen. Ogromną zaletą ługu jest bez wątpienia to, że jego stosowanie daje dużo korzyści naprawdę sporej ilości branż. Trzeba jednak uważać z jego używaniem. Dlaczego? Ponieważ jest to substancja niezwykle żrąca, bardzo niebezpieczna dla człowieka. Co zatem warto wiedzieć o ługu? Gdzie się go wykorzystuje? Co zrobić, gdy ług zostanie wylany na skórę lub wypity?
Czym jest ług sodowy?
Ług sodowy to substancja, która powstaje z połączenia wodorotlenku sodu (NaOH) z wodą. Ług jest substancją silnie żrącą, która wylana na skórę może prowadzić do rozległych poparzeń, a nawet do martwicy tkanek. Trzeba mieć świadomość, że ług jest substancją całkowicie bezwonną i bezsmakową, przez co trudno jest się zorientować, że znajduje się on w naczyniu.
Warto jednak wiedzieć, że ług sodowy, a raczej wodorotlenek sodu, z którego się składa, jest związkiem chemicznym rozlegle wykorzystywanym w wielu branżach. Jakie są właściwości ługu sodowego?
Wodorotlenek sodu ma wiele właściwości. Najczęściej wykorzystywany jest w branży chemicznej oraz kosmetycznej, chociaż ma także zastosowanie w branży spożywczej jako regulator kwasowości E524. Warto pamiętać, że wodorotlenek sodu jest bardzo silną zasadą. Ponadto, wodorotlenek sodu ma właściwości silnie higroskopijne, a więc jest w stanie pochłaniać wodę praktycznie ze wszystkiego.
W jakich sytuacjach korzysta się z ługu sodowego?
Jak już zostało powiedziane, wiele branż korzysta z ługu sodowego wytwarzanego z wody i wodorotlenku sodu. Przede wszystkim ług sodowy ma swoje zastosowanie jako substancja udrożniająca do rur. Na rynku jest wiele popularnych preparatów z wodorotlenkiem sodu, które działają w podobny sposób. Są wsypywane do syfonu, po czym czeka się od kilkunastu minut do nawet kilku godzin, a następnie spłukuje całość za pomocą zimnej wody.
Ług wykorzystuje się również jako substancję dezynfekującą. Za jego pomocą można myć chociażby łazienkę po chorobie. Ług doskonale niszczy drobnoustroje, rozpuszcza białka i usuwa tłuszcze z różnorodnych powierzchni, takich jak ceramika łazienkowa. Nie należy go jednak używać na przedmioty wykonane z żeliwa, aluminium czy cyny. Ług można także wykorzystać jako środek do mycia podjazdów czy ścieżek – szczególnie gdy te są tak zabrudzone, że nie radzi sobie z tym woda pod ciśnieniem. Wystarczy wsypać 125 gram wodorotlenku sodu do 5 litrów wody.
Niebezpieczeństwa związane ze stosowaniem ługu sodowego
Wodorotlenek sodu, a więc i wykonany z niego ług sodowy są bardzo niebezpiecznymi substancjami. Jeśli opary wydobywające się z ługu będą wdychane, to człowiek może nabawić się bólu i łzawienia oczu oraz uczucia pieczenia w nosie czy gardle. Dodatkowo, pojawi się również uczucie duszenia się oraz kaszel. Jeżeli ług sodowy spadnie na skórę, to powoduje zaczerwienienia, poparzenia chemiczne, a w skrajnych przypadkach nawet martwicę tkanek. Jeżeli ług dostanie się do oczu, uszkodzony zostanie aparat ochronny, a gałka oczna zostanie oparzona. Z kolei, jeżeli ług zostanie wypity, (a trzeba pamiętać, że substancja ta jest bezzapachowa i bezsmakowa) to może doprowadzić do poparzeń przełyku oraz przewodu pokarmowego. W najgorszych przypadkach ściany przewodu pokarmowego mogą ulec perforacji i może nastąpić zgon.
Czy ług sodowy nadaje się do wyrobu mydła?
W słynnej scenie w filmie „Fight Club” ług sodowy był wykorzystywany przez Tylera Durdena i Narratora do domowej produkcji mydła. Czy w rzeczywistym świecie wodorotlenek sodu jest wykorzystywany w ten sposób? Jak najbardziej. Ług sodowy jest wykorzystywany do domowej produkcji mydła. Trzeba jednak pamiętać, że jego użycie jest bardzo skomplikowane. Przede wszystkim musi on być odpowiednio wymierzony. Do tego zadania wykorzystuje się wagę. Po drugie, wodorotlenek sodu dodaje się do wody, a nie odwrotnie. Z kolei wyrobiony ług dodaje się do tłuszczu. Dlaczego ług jest stosowany w domowej produkcji mydła? Ponieważ jest odpowiedzialny za jego pienienie się.